Kobaltblauw • Portland Blues
Portland Blues • Kobaltblauw
Regen ruist afwezig
in een grauwe tijd
Stilte geeft zich over
aan onbeslapen blauw
Tijd weegt de schaduwen
Die ochtend
uit verdoving vrijgekomen
en te groot voor woorden
trekt een gave lijn
van rechts naar links
Zwijgend
spiegelt het vlies van verlies
de tepel van hoop
Genezend gif
sijpelt langzaam in
stomend bloed
waarin afbraak gloeit
Hondsmoe zijn de uitgebluste dagen
In de schreeuw van Munch
verbergt ingehouden sterven
mijn donkerblauwste redding