Categorie: Kobaltblauw

Kobaltblauw • Portland Blues
Portland Blues • Kobaltblauw

Regen ruist afwezig
in een grauwe tijd
Stilte geeft zich over
aan onbeslapen blauw

Tijd weegt de schaduwen
Die ochtend
uit verdoving vrijgekomen
en te groot voor woorden
trekt een gave lijn
van rechts naar links

Zwijgend
spiegelt het vlies van verlies
de tepel van hoop
Genezend gif
sijpelt langzaam in
stomend bloed
waarin afbraak gloeit

Hondsmoe zijn de uitgebluste dagen

In de schreeuw van Munch
verbergt ingehouden sterven
mijn donkerblauwste redding

Jaarwende • Winter ’s comin’on
Winter’s comin’on • Jaarwende

Oudjaar onder een koepel van sterren
Een regen van vuur verpulvert
de koude nachtlucht
monotoon

Achter de bomen stijgt rook omhoog
Een wazige nevel in schimmig grijs
trekt machteloosheid uit de naakte takken

Op het gras liggen opgewaaide bladeren
herfstig rood als een gekwetst vogeljong

Donkerte dwaalt door m’n geest
Bezinksels van twijfel
in een reservoir van hoop

© Liesbeth Karolina Aerts 2017

Er zijn zo van die dagen • Ekster
Ekster • Er zijn zo van die dagen

Er zijn zo van die dagen
waar weemoed klopt onder je huid
de wereld om je heen te groot, te zwaar is
tijd steeds dunner wordt
traag uiteenvalt in
teveel aan vroeger
en tekort aan later

Er zijn zo van die blauwe dagen
waar alleen-zijn wordt gewogen
in woorden zonder wederwoorden
levenskracht lijkt opgedroogd
gestold in zwijgend blauw,
je achterlaat
koud

Onder stralend septemberlicht
– gevangen in verstilde uren –
zuigen bijen en vlinders
gretig aan de middagzon

In deze schittering
leg ik mezelf te zijn
tot ik weer adem krijg
de tijd voorbij

© Liesbeth Karolina Aerts

Mémoire Pure • Almost dreaming
Almost dreaming • Mémoire pure

Niet weten wat het is
Tijd doorleeft
waarin tijd geen tijd is
Stilstand geen rem op weg naar de bron

Wetend wat het is
Licht als kristal en lucht zo leeg
dat lijnen vervagen
in ijsblauw

Ik weet wat het is

Taal warm van klank
in verlangen verdwaald
haar zuiverste vorm
ontdaan van het niets
waarin ik mezelf wil verhalen

Vleugels vermoeid
strijken zich glad in
‘Le Temps Perdu’

© Liesbeth Karolina Aerts

Spiegel • natura abstracta
natura abstracta • Spiegel

Tijd
verdampt
in een spoor van sneeuw
schemerwit

Zo wit
als de kleur van je huid
toen het licht 
je ontviel

Tijdloos
geregistreerd
zijn de littekens gekneed
hun geur, honger en taal vervaagd
zelfs dromen zijn anders nu
buiten de tijd

Stilgevallen

© Liesbeth Karolina Aerts 2007

Ik ben • Trypical
Trypical • Ik ben

Ik ben niet meer
jij wel, jij ademt
leeft

Kijk
de zomertuin bedwelmt
verzoent de smaak
van toen en nu

In de boomtop
zingt een lijster
kristal trilt in zijn stem

voor jou alleen

© Liesbeth Karolina Aerts

Opkomend licht • The Blackboard
The blackboard • Opkomend licht

Opkomend licht verpakt de nacht
schuift grijs tussen de luiken

Een ‘valse triste’ verstilt

Zilveren jaren verwond
dwalen
hun warmste klank achterna

Kussens van dons
roerloos omarmd
hou ik de morgen vast
trek het eenzame laken 
dicht in mijn schoot

© Liesbeth Karolina Aerts 2006

Is het • autumndance
autumndance • Is het

Is het
de hartslag van voorjaar
waar je toen lag
kouder dan koud
onder een lucht van goud

of

Zijn het
de jaren op drift
het lichaam getekend,
gegroefd,
de gedachte 
aan de stilte hierna

Het is
de taal van verlangen
haar lyrische toon
dagen zoals ik ze heb gekend

© Liesbeth Karolina Aerts

Vandaag • Nachtfeest
Nachtfeest • Vandaag

Vandaag
de dertiende van de derde
grijp ik naast het leven
het ontzielde NU
wit van ontreddering

Gedachten en woorden
nemen bezit over gisteren
toen ik nog niet wist
van de stilstand van het uur
en sterflijkheid verdrong

Stil 
leg ik een bloem
naast je foto

© Liesbeth Karolina Aerts 2005

Alweer • it has to stop
it has to stop • Alweer

Alweer een dag
In een late witte winter
Ik dwaal door me heen
sleep gesluierde pijn

Verleden drijft Heden

Ik moet worden ontgraven
bevrijd van onzegbaarheid

Ik lig aangespoeld

Het schemeruur trilt van gemis
waarin ik mezelf loszing
ons samenzijn overstijg
dat blijvend woont in mij

Liesbeth Karolina Aerts 2005