Stiltes vol passie betasten de avond
Tussen slapen en waken
over blauw in rustgevend groen
ontwaar ik cirkels
van toen
Bloeiende twijgen
geworteld in donkere aarde
vullen hun schaduw
met zwijgen
De klank van de zuigende spade
waaraan onze dromen haakten
Liesbeth Karolina Aerts © 2007
De ochtend groeit in grijs en goud
Stilte geurt
naar dood en kiemend zaad
Het licht speelt met een nieuwe dag
voert zekerheden, chaos en ontij aan
Daarbuiten
schreeuwt de wereld
verstart en verblind ontwricht hij het licht
ondraaglijk verpakt in gesluierd zwart-wit
Tevergeefs
Liesbeth Karolina Aerts © 2006
In een bed van tijd
op de grens van het nu
nestelt het ogenblik
In het stille NU, ademt het AL
molenwiekt de echo van verwondering
vensterloze volheid
tot nevel verdicht
vastgelopen in
De afgrond van de beslisser, onbeslist
slibt langzaam dicht
In het nulpunt stilgevallen
losgekomen uit de ruis van twijfel
plooit, ontplooit zich
een vluchtlijn
bevrijd
Nog eenmaal
zal ik proeven de wijn
soepel en rond
het glas geledigd op tafel
kijken door het raam
Nog eenmaal
de blik van de hond
vragend weerstaan
Nog eenmaal
Dan scheurt zich los
dichtgesnoerd, gekerfd in mijn vlees
die blauwe pijn
gestold
als de deur dichtvalt in het slot
Liesbeth Karolina Aerts © 2005